Α, η Αθήνα! Η πόλη της ιστορίας, του πολιτισμού, των σουβλατζίδικων σε κάθε γωνία… και της ατελείωτης κίνησης! Όποιος έχει προσπαθήσει να διασχίσει την πόλη στις 8 το πρωί ξέρει πως είναι πιο εύκολο να κατακτήσεις την κορυφή του Έβερεστ με σαγιονάρες, παρά να φτάσεις εγκαίρως στη δουλειά σου. Κηφισίας, Συγγρού, Αλεξάνδρας – είναι σαν να συμμετέχεις καθημερινά σε κάποιο μετα-αποκαλυπτικό ριάλιτι επιβίωσης, με την απόλυτη αποστολή να φτάσεις στον προορισμό σου πριν τα νεύρα σου φτάσουν στο ζενίθ.
Ο Δακτύλιος: Μνημείο παλαιότερης εποχής
Θυμάστε τον Δακτύλιο; Κάποτε ήταν η μεγάλη λύση που θα μας έσωζε από την κυκλοφοριακή κόλαση. Τώρα όμως, είναι περισσότερο σαν τον μακρινό θείο που κανείς δεν θυμάται αν είναι ακόμα ζωντανός. Όταν εφαρμόστηκε το 1982, υπήρχαν 600.000 αυτοκίνητα στους δρόμους. Σήμερα έχουμε πενταπλάσιους οδηγούς, αλλά το ίδιο μέτρο. Είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις καρμπονάρα για δέκα άτομα με ένα πακέτο μακαρόνια.
Σύμφωνα με τον συγκοινωνιολόγο Πάνο Παπαδάκο (ναι, υπάρχει επάγγελμα που λέγεται «συγκοινωνιολόγος», και όχι, δεν είναι χαρακτήρας σε βιντεοπαιχνίδι), «ο Δακτύλιος πια δεν δουλεύει». Και ποιος να τον κατηγορήσει; Έχει κι αυτός τα χρονάκια του! Ούτε οι πολίτες τον τηρούν, ούτε η πολιτεία τον επιβλέπει. Βασικά, αν βγάλεις άδεια δακτυλίου, μπορείς να την κορνιζάρεις ως ιστορικό έγγραφο, γιατί πλέον δεν σου προσφέρει τίποτα άλλο πέρα από νοσταλγία για τις μέρες που δούλευε.
Νέοι δρόμοι, νέα προβλήματα
Η πρόταση για περισσότερους δρόμους; Ναι, αυτό θα λύσει σίγουρα τα πάντα, όπως το να προσθέσεις κι άλλα κρουασάν σε μια δίαιτα θα λύσει το πρόβλημα βάρους σου. Όπως λέει και ο φίλος μας, ο Παπαδάκος, «όσους δρόμους και να φτιάξουμε, δεν πρόκειται να λυθεί η κατάσταση αν όλοι κινούνται με ΙΧ». Είναι σαν να προσπαθείς να γεμίσεις μια πισίνα με κουταλάκι του γλυκού – τα ΙΧ είναι παντού, και όσες νέες λωρίδες και αν φτιάξεις, πάντα θα υπάρχει ένας οδηγός μπροστά σου που θα αλλάζει λωρίδα κάθε 5 δευτερόλεπτα χωρίς φλας.
Δημόσια συγκοινωνία: Η λύση που κανείς δεν παίρνει σοβαρά
«Η μόνη λύση είναι τα μέσα μαζικής μεταφοράς», λέει ο Παπαδάκος. Και έχει δίκιο! Ξέρετε πόσο καλύτερη θα ήταν η πόλη αν όλοι μας χρησιμοποιούσαμε λεωφορεία και μετρό; Βασικά, ξέρετε πόσο καλύτερη θα ήταν η πόλη αν αυτά τα μέσα έρχονταν στην ώρα τους; Τα λεωφορεία μας είναι σαν τον απρόβλεπτο φίλο που λέει «έρχομαι σε 10 λεπτά» και καταλήγει να εμφανίζεται μετά από μία ώρα και 3 χαμένες κλήσεις.
Το μετρό; Καταπληκτική ιδέα! Μόνο που, προς το παρόν, καλύπτει περίπου τη μισή Αθήνα. Η άλλη μισή προσπαθεί να φτάσει στον προορισμό της με κανό σε ένα ποτάμι από ΙΧ. Κάπου ανάμεσα στα στενάκια του Παγκρατίου και την Κηφισιά, μπορεί να βρεις και μερικούς χαμένους επιβάτες του προαστιακού που ακόμα προσπαθούν να καταλάβουν πώς να φτάσουν στον σταθμό τους.
Περί ποδηλάτων και πεζοπορίας
Έχεις ποδήλατο; Συγχαρητήρια, είσαι ένας από τους λίγους ήρωες που αποφάσισαν να κυκλοφορούν με ποδήλατο στην Αθήνα, την πόλη που είναι πιο φιλική προς τα ποδήλατα από… το Death Valley. Οι ποδηλατόδρομοι είναι τόσο σπάνιοι, που αν βρεις έναν, μπορείς να το ανεβάσεις στα social με hashtag #ευλογία. Και οι πεζοί; Αυτοί ζουν με το φόβο κάθε φορά που διασχίζουν μια διάβαση, προσπαθώντας να προβλέψουν από ποια πλευρά θα έρθει ο επόμενος οδηγός που θεωρεί το κόκκινο φανάρι διακοσμητικό στοιχείο.
Τελικά, το μέλλον είναι… οι καθυστερήσεις
Το κυκλοφοριακό της Αθήνας δεν είναι απλά πρόβλημα, είναι τρόπος ζωής. Αλλά μη στεναχωριέστε. Μπορεί να μένετε κολλημένοι στην Κηφισίας, αλλά έχετε την ευκαιρία να ζήσετε μοναδικές στιγμές. Τι καλύτερο από έναν πρωινό καφέ στο αυτοκίνητο, ακούγοντας ραδιόφωνο και βρίζοντας τους υπόλοιπους οδηγούς; Ή μήπως σας αρέσει περισσότερο το βραδινό μποτιλιάρισμα, που σας δίνει το χρόνο να σκεφτείτε όλες τις κακές αποφάσεις της ζωής σας, όπως το να βγείτε με το ΙΧ αντί να πάρετε το μετρό (που δεν υπάρχει ακόμα στην περιοχή σας);
Εν τέλει, οι δρόμοι της Αθήνας είναι μια υπενθύμιση ότι η ζωή είναι ταξίδι. Ένα αργό, βασανιστικό ταξίδι μέσα στην κυκλοφορία, που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν άξιζε όλο αυτό για να πας στο σούπερ μάρκετ.
Καλή τύχη εκεί έξω, φίλε οδηγέ, και θυμήσου: ό,τι και να κάνεις, το μποτιλιάρισμα πάντα θα είναι εκεί, σαν τον παλιό φίλο που δεν λέει να φύγει!
